MgochaM

No cóż, skończyłam czwartą już książkę Krzysztofa Środy parę minut temu. Nie czytałam chronologicznie, ostatnia przeczytana przeze mnie książka jest debiutem Autora. Wiedziałam już więc czego się mniej więcej spodziewać i nie zaskoczył mnie fakt braku wyraziście egzotycznej zamorskiej podróży. Kaukaz, Madera, Korsyka nie są celem pomimo tego, że na Kaukaz się Autor wybierał, ale tam jednak nie dotarł; na Maderę też raczej nie wyruszy, bo „nawet gdybym się [na Maderę] wybierał, jaką mam szansę tam się znaleźć, skoro dotąd nie udało mi się dotrzeć do Krynek?” Na Korsyce owszem był, ale ogląd tej wyspy jest mocno specyficzny i bardziej związany z ułomnością pamięci.

Podtytuł książki brzmi „Prywatny przewodnik po różnych stronach świata" i tak faktycznie jest. Autor wodzi nas po swoich indywidualnych ścieżkach skojarzeń w sposób czarująco leniwy, uwodzi uważnymi opisami miejsc dość przaśnych, ale i pięknych, łagodnie i delikatnie zdradza nam tajemnice rybich wędrówek.

„Różne strony świata” mogą być bliższe i dalsze, u Środy są częściej bliższe niż dalsze, bo przecież „jeśli nawet świat zawiera w sobie jakąś zagadkę, której zrozumienie jest naszym powołaniem, podróż nie jest chyba właściwym sposobem na jej odkrycie. Jeśli bowiem taka zagadka istnieje, powinna być w tym samym stopniu dostępna bądź niedostępna, z każdego miejsca na ziemi.”

Polecam tę kołyszącą i uspokajającą prozę, usianą czarująco chimerycznymi z lekka ironicznymi, często również żartobliwymi refleksjami.